Partij Sleutelstad: “Laat VvE-bewoners niet in de steek bij isolatie panden”

Het isoleren van VvE-panden komt in Leiden nauwelijks op gang. Naast praktische en financiële problemen zijn Verenigingen van Eigenaren en hun bewoners vaak uitgesloten van nationale en lokale regelingen. Partij Sleutelstad vindt dit een groot probleem. Tienduizenden Leidenaren die woonachtig zijn in een VvE-complex blijven daardoor zitten met torenhoge energierekeningen. Partij Sleutelstad heeft daarom schriftelijke vragen gesteld om de problematiek van VvE’s op de kaart te zetten bij het college en aan te dringen op het opzetten van een gemeentelijke VvE-aanpak, zoals in de grote steden al wordt gehanteerd.

Het isoleren van woningen leidt tot een lagere energierekening en een afname van CO2-uitstoot door een lager energiegebruik. Isoleren dient dan ook een topprioriteit te zijn. Helaas blijkt bij Verenigingen van Eigenaren het isoleren en verduurzamen maar lastig op gang te komen. Redenen hiervoor zijn een gebrek aan financiële middelen, beperkte toegang tot subsidies en andere overheidsregelingen, en complexe besluitvorming. Bewoners zijn immers gezamenlijk eigenaar en kunnen daarom alleen bij (grote) meerderheden in vaak meerdere vergaderingen besluiten tot groot onderhoud.

In totaal kent Leiden immers 1.650 Verenigingen van Eigenaren, waar 14.155 woningen en bijna 7.000 andere eenheden (zoals winkels) deel uit van maken. Dat is een kwart van alle Leidse woningen. Tussen Verenigingen van Eigenaren zijn er grote verschillen. Enerzijds zijn er de duizend kleine VvE’s die bestaan uit twee tot acht appartementen, zoals portiekwoningen of woningen die zijn gesplitst in boven- en benedenwoningen. Deze kleine VvE’s bestaan samen uit 2.500 woningen. Deze stammen veelal uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Anderzijds zijn er de grote, veelal in de buitenwijken gelegen flats, die soms uit meer dan honderd woningen bestaan. Deze middelgrote en grote VvE’s herbergen gezamenlijk meer dan tienduizend woningen in Leiden.

Ondanks de verschillen hebben Verenigingen van Eigenaren de gemene deler dat de meeste VvE-complexen uit de vorige eeuw dateren en dat ze niet voldoen aan de isolatienormen die we tegenwoordig stellen. Energielabel G is geen uitzondering. Gasverbruik en energierekeningen zijn daardoor hoog. Waar bij sociale huurwoningen corporaties verplicht zijn om te verduurzamen en woningeigenaren in principe zelf aan de slag kunnen, is men hier bijna volledig afhankelijk van de Vereniging van Eigenaren.

De vier grote steden hebben de problematiek bij VvE’s expliciet erkend en hebben of zijn bezig met het opzetten van programma’s die VvE’s ondersteunen bij isolatie en verduurzaming. Zo heeft de gemeente Amsterdam een VvE-aanpak opgezet, die onder andere bestaat uit gratis advies en begeleiding van VvE’s, subsidie en leningen om knelpunten bij de verduurzaming van VvE’s weg te nemen en een inkoopactie voor kleine VvE’s. 

Fractievoorzitter Thijs Vos: “We kunnen de bewoners van VvE-complexen niet in de steek laten. Daarom hadden we bij de begroting al een voorstel ingediend om het Amsterdamse voorbeeld te volgen en een speciale VvE-aanpak op te zetten. De collegepartijen gaven er echter de voorkeur aan om het geld in onnodig asfalt te steken.”  

Inmiddels zijn er door de gemeente Leiden weliswaar enkele isolatie- en inkoopacties opgezet, zoals de recent gelanceerde advies- en inkoopactie voor energiebesparende maatregelen, maar VvE’s en hun bewoners zijn hier juist nadrukkelijk van uitgesloten. Vos: “Daarom zetten we de problemen van VvE’s met deze vragen opnieuw op de agenda.”

Onze vragen zijn hier te raadplegen.

Leestip: Dossier Omroep Sleutelstad over isolatie van VvE-panden