Datum: 13 januari 2022  (Werk & Middelen)

Leiden is een fantastische stad. Welke stad is er het bezoeken nou meer waard dan ons Leiden?

Onze stad blijft echter alleen leefbaar en aantrekkelijk zolang we balans houden tussen levendigheid enerzijds en het woongenot van onze inwoners anderzijds.

Een goed en realistisch beleidskader rond bezoekers en toerisme is daarom van groot belang. Deze visie biedt dat echter niet. Onder de verhullende teksten en onvoldoende onderbouwde beweringen, die doen voorkomen dat iedereen profiteert van het bevorderen van de bezoekerseconomie, gaat deze visie vooral uit van groei zonder grens en wegen economische baten zwaarder dan de leefbaarheid van onze stad.

Partij Sleutelstad gaat daarin niet mee.

Wij zien graag een Leiden dat open staat voor bezoekers en toerisme, maar wel altijd in balans met het woongenot van Leidenaren en door de negatieve effecten van de bezoekerseconomie te erkennen.

Leiden is nog lang geen Venetië of Amsterdam worden, maar de grenzen van wat de stad – de Binnenstad in het bijzonder – aankan zijn al bijna bereikt. Voor veel binnenstadbewoners is overlast door drukte en lawaai al de praktijk. Zie wat dat betreft ook de resultaten op het LeidenPanel en de reacties op Doe Mee Leiden.

Wat in de visie daarom erkend zou moeten worden: is dat er grenzen zijn aan de bezoekerseconomie. We kunnen als stad slechts een x aantal bezoekers aan. Dat principe moet erkend worden in de visie en het college zou daar ook maximumnormen aan moeten koppelen. Aan die normen zouden communicatie en promotie worden aangepast en beleid worden ontwikkeld om te voorkomen dat we die grenzen overschrijden. Dat is ons eerste discussiepunt.

Een instrument om te sturen is de toeristenbelasting en dat is ons tweede discussiepunt. Wat ons betreft halen we niet alleen de perverse prikkel uit de koppeling van toeristenbelasting en stadspromotie – er zou een plafond moeten zijn –, maar laten we de hoogte van de toeristenbelasting ook meebewegen met het aantal bezoekers. Indien er meer bezoekers zijn en de bezoekerseconomie zwaarder drukt zou de toeristenbelasting ook hoger moeten zijn. Een deel van de meeropbrengsten zou ingezet moeten worden om de overlast die Leidenaren ervaren daarvoor te compenseren.

Wat wij verder missen in de visie is de samenhang met de universiteit. Met zo’n 17.000 studenten die in gewone tijden bijna dagelijks tussen thuis en Leiden forenzen vormt het misschien wel één van de grootste bijdrages aan het aantal bezoekers en dat de universiteit en grote studentenpopulatie ook al een grote druk legt op de leefbaarheid van de Binnenstad. De universiteit en bezoekerseconomie in samenhang beschouwd moeten word. Dat komt in de visie eigenlijk in het geheel niet voor.

Verder: Leiden moet zich vooral richten op duurzaam, hoogwaardig toerisme in plaats van dagjesmensen. Dat staat al in de visie, zult u zeggen. Ja dat klopt, maar iets opnemen in een nota betekent nog niet dat er ook naar gehandeld wordt. Op de websites van de gemeente en gesubsidieerde partners wordt bijvoorbeeld nog steeds dagjes- en watertoerisme gepromoot.

Ten slotte willen we het ook hebben over het participatietraject. Net als in de visie als geheel, ontbrak het in de participatie aan balans. Terwijl voor de gesubsidieerde belangenorganisaties de rode loper is uitgerold, gold dat niet voor bewonersorganisatie. Een slechte zaak. Bewoners verdienen een gelijke positie aan tafel. Als discussiepunt brengen we daarom in dat bij verdere participatie over toerisme en bezoekerseconomie wijkverenigingen dezelfde status dienen te krijgen als de belangenorganisaties.