1.000 woningen per jaar: Hoe realistisch is dat eigenlijk?

Partij Sleutelstad en de VVD hebben deze week schriftelijke vragen gesteld over de haalbaarheid van de bouwopgave. Het college heeft voor zichzelf een zeer hoog doel gesteld: 8.800 extra woningen in 2030. Dat vergt een verdubbeling van de jaarlijkse bouwproductie (van 580 naar ruim 1.000 woningen). Sinds het aantreden van het nieuwe college zijn er tot nu toe vooral persberichten over vertraging van bouwprojecten geweest. Is zo’n hoge ambitie wel haalbaar in de context van de stikstofcrisis, stijgende bouwkosten, grote personeelstekorten en lange rechtszaken?

Bij het begrotingsdebat in de commissie Stedelijke Ontwikkeling (1 november) stelde Partij Sleutelstad al aan de orde hoe realistisch een dergelijke bouwambities is. Ondanks alle ambities zitten we immers in een stikstofcrisis, stijgen de bouwkosten sterk, zijn de personeelstekorten groot en zijn de verhoudingen tussen Leidenaren en de gemeente slecht – met juridische conflicten als gevolg. De wethouder was echter optimistisch gestemd.

Een dag later werd de gedeeltelijke vrijstelling van de bouw van de stikstofregels in de Porthos-uitspraak door de rechter vernietigd. Rond datzelfde moment werd de langverwachte uitspraak over het bouwplan LEAD opnieuw maanden uitgeteld en bleek dat de Gebiedsvisie Westerpoort (600 à 1.200 woningen) opnieuw vertraagd is, waarover we vorige week nog een actualiteitsvraag stelden. Inmiddels is ook duidelijk dat de bouwplannen op het Wernink Terrein dit jaar niet meer wordt behandeld (ondanks de strakke deadline). Datzelfde geldt ook voor andere bouwprojecten, zoals de Watergeuskade.

Sterker nog: Op het moment staat er in de Regeling van Werkzaamheden (lange termijn agenda) tot aan geen enkel bouwproject voor de raads- en commissievergadering geagendeerd. En dat terwijl er sinds de zomer ook al geen enkel bouwplan is behandeld.

Schriftelijke Vragen

Gezamenlijk met de VVD hebben we daarom schriftelijke vragen gesteld aan het stadsbestuur. We willen weten in wat de effecten van de bouwkosten, personeelstekorten, stroeve verhoudingen met bewoners(organisaties) en rechtszaken zijn op de bouwambities van het college en wat de gemeente doet om vertraging te beperken. Daarnaast willen we van het college een overzicht van grote bouwplannen (100+ woningen) die zij komend jaar aan de raad wil voorleggen.

Verder willen we van het college een update over de voortgang van de vier projecten waarvoor Leiden subsidie krijgt van de rijksoverheid om betaalbare woningbouw mogelijk te maken: De Zwijger, het Stationsgebied, Wernink en de Lammenschansdriehoek. Voorwaarde voor de miljoenensubsidies is dat aan strakke deadlines voldaan moet worden.

Stuwmeer

Ten slotte moet dreigt er met de vertragingen net als vorig jaar een “stuwmeer van raadsvoorstellen” te ontstaan. In 2021 werden zoveel raadsvoorstellen tegelijkertijd bij de commissie Stedelijke Ontwikkeling ingediend, dat het zelfs met een verdubbeling van het aantal vergaderingen niet mogelijk was om alle bouwplannen op korte termijn te behandelen. Dat zorgde voor (extra) vertraging van bouwplannen en zette zorgvuldige besluitvorming onder druk. Het college zou moeten voorkomen dat er door slechte planning opnieuw een opstopping ontstaat. Indien dat niet lukt, dan roepen we het college op om bouwplannen die een aanzienlijk aantal corporatiewoningen of betaalbare koopwoningen toevoegen de hoogste prioriteit te geven.